Αρκετές
φορές «το
ύδωρ το ζων» προϋπάρχει του ναού κι αποτελεί το λόγο δημιουργίας του ναού
με σκοπό να δοξαστεί το όνομα του Κυρίου. «Ευλογείτε αι πηγαί τον Κύριον»
Ορισμένες
φορές ο πιστός θα χρειαστεί να κατέβει αρκετά σκαλιά για να καταφέρει να λάβει
το αγιονέρι το οποίο βρίσκεται εντός του ναού όπως συμβαίνει στο Αγίασμα που
υπάρχει στο ναό της Ζωοδόχου Πηγής στον Κότσινα και στην Αγία Αναστασία στο
Κοντοπούλι.
Για να
προσεγγίσει ο πιστός το Αγίασμα στον Κότσινα θα αναγκαστεί να κατέβει 64
σκαλιά.
Λαοφιλή
λημνιακά Αγιάσματα είναι το Αγιονέρι στον Άγιο Χαράλαμπο στα Ρουσούνα στην
Πλάκα, στην Αγιά Φωτίδα στην Κώμη, της Παναγιάς της Τρύγης, το Αγίασμα στο
ακροθαλάσσι στον Άγιο Σώζο στη Φυσίνη και το πηγαδέλλι της Παναγιάς.
Σημαντικό
Αγίασμα και πολύ θαυματουργό είναι και το Αγίασμα της Κοιμήσεως της
Θεοτόκου στα Καμίνια.
Ο πιστός
αρχικά προσεύχεται θερμά και στη συνέχεια λαμβάνει το αγιονέρι.
Πίνει
λίγο και στη συνέχεια πλένει το πρόσωπο και τα χέρια του ενώ βρέχει την κορυφή
του κεφαλιού του.
Αλλάζει
ρούχα, φοράει καθαρά και από τα παλιά ρούχα που φορούσε πριν από την κοινωνία
με το Αγίασμα κόβει μια λωρίδα και μαζί με κάποιες τρίχες από την κεφαλή του τα
αφήνει σε κάποιο θάμνο που υπάρχει συνήθως
κοντά στο Αγίασμα λέγοντας:
«Σ’αφήνω
ρούχο μ’ για να μείνει εδώ κι η αρρώστεια μ »’.
Κάποια
παλιά σημαντικά αγιάσματα με την πάροδο των χρόνων έχουν εξαφανιστεί όπως
συνέβη με το Αγιονέρι του Αγίου Νικολάου στο Σιδιώνι ανάμεσα στα σύνορα
Καμινίων με το Ρουσσοπούλι. Όταν κάποτε επιχείρησαν οι χωρικοί να αλλάξουν τη ροή του Αγιάσματος για να το
εκμεταλλευτούν στο πότισμα των χωραφιών, το αγίασμα στέρεψε, οι ιδιοκτήτες των
χωραφιών διχόνοιασαν και η περιοχή γνώρισε την εγκατάλειψη.
Ευαγγελία Χ.Λιάπη
