Ο Άγιος Γεώργιος είναι ο πιο αγαπημένος Άγιος των Ορθοδόξων. «Πρωταθλητάρχης και πρωτοστράτηγος και μέγας ταξιάρχης της πίστεως αλλά και Αστέρας πολύφωτον,ώσπερ ήλιον…»
Σύμφωνα με το συναξαριστή γεννήθηκε μεταξύ 275 και 281 στη Νικομήδεια της Βιθυνίας.
Ο πατέρας του, ονομαζόταν Γερόντιος και ήταν στρατιωτικός. Μητέρα του ήταν η Πολυχρονία. Οι γονείς του Αγίου ήταν Χριστιανοί.
Πολύ νέος ο Γεώργιος κατατάχτηκε στο Ρωμαϊκό Στρατό. Ξεχώρισε για την ανδρεία του κι έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου. Αργότερα έλαβε τους τίτλους του Δούκα και του Κόμη.
Στους διωγμούς του 303 μ.Χ. του αυτοκράτορα Διοκλητιανού ο Γεώργιος αρνήθηκε να εκτελέσει τις διαταγές, ομολόγησε την πίστη του, συνελήφθη και υποβλήθη σε φρικτά βασανιστήρια.
Τον λόγχισαν και του ξέσχισαν τις σάρκες με τροχό[1]. Στη συνέχεια τον έριξαν σε λάκκο με ασβέστη[2]. Στη συνέχεια του φόρεσαν πυρακτωμένα σιδερένια παπούτσια και τον υποχρέωσαν να βαδίζει[3].
Θυμωμένος ο Διοκλητιανός και πστευόντας ότι ο Γεώργιος χρησιμοποιούσε μαγεία,κάλεσε το μάγο Αθανάσιο ο οποίος του έφερε δυο δοχεία με ισχρά δηλητήρια.Ο Διοκλητιανός διέταξε το Γεώργιο να τα πιεί. Ο Γεώργιος έκανε το σταυρό του κι τα ήπιε χωρίς να πάθει τίποτα. Ο μάγος Αθανάσιος πίστεψε στο θεό του Γεωργίου, ομολόγησε τη πίστη του και θανατώθηκε από το Διοκλητιανό. Αλλά και η σύζυγος του Διοκλητιανού, Αλεξάνδρα[4] μαζί με τους υπηρέτες της ομολόγησε τη πίστη της και θανατώθηκε από τον αυτοκράτορα.
Επειδή ο Γεώργιος υπέμεινε καρτερικά όλα τα μαρτύρια στις 23 Απριλίου του 303,ο Άγιος αποκεφαλίστηκε στα τείχη της Νικομήδειας.
Την ίδια ημέρα μαρτύρησε και η μητέρα του Πολυχρονία[5].Τα λείψανα τους μεταφέρθηκαν και ενταφιάστηκαν στη Λύδδα.Εκεί αργότερα ο Μέγας Κωνσταντίνος έχτισε μεγαλοπρεπή ναό.
Καθιερώθηκε να τιμάται η μνήμη του Αγίου στις 23η Απριλίου αν η γιορτή[6] συμπέσει μετά το Πάσχα αλλιώς τη Δευτέρα της Διακαινησίμου.
Το θαύμα του Αγίου που υμνήθηκε περισσότερο απ΄όλα είναι η δρακοκτονία.
«Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου κι αφέντη καβαλάρη
αρματωμένος με σπαθί και με αργυρό κοντάρι.
Θεριό έπεσε στην χώρα μας σ’ ένα βαθύ πηγάδι,
ανθρώπους το ταΐζανε κάθε πρωί και βράδυ.
Μια μέρα δεν του πήγανε ανθρώπους να δειπνήσει,
σταλιά νερό δεν άφησε τη χώρα να δροσίσει.
Ας ρίξουμε τα μπουλεθιά κι ότινος θέλει ας πέσει,
να πάει το παιδάκι του του λιονταριού πεσκέσι.
Τα μπουλεθιά επέσανε σε μια βασιλοπούλα,
όπου την είχε ο βασιλιάς μόνη και μοναχούλα.
Ξένος αγνώριστος περνά, την κόρη χαιρετάει,
κι η κόρη του αποκρίνεται, κι η κόρη του μιλάει
«Τράβηξε ξένε από δω και το νερό αφρίζει
κι ο δράκοντας τα δόντια του για μένα τα τροχίζει
Γυρίζει ανατολικά και κάνει το σταυρό του
και βγάζει το σπαθάκι του και κόβει το λαιμό του.
Για πες μου ξένε να χαρείς ποιο είναι τ’ όνομά σου;
Κι εγώ θα κάνω χάρισμα στην οικογένειά σου.
Γιώργη με λένε το όνομα απ’ την Καππαδοκία,
κι αν θες να κάνεις χάρισμα, χτίσε μια εκκλησία.
Βάλε ζερβά την Παναγιά, δεξιά έναν καβαλάρη,
αρματωμένο με σπαθί και μ αργυρό κοντάρι».
Το απολυτίκιο του Αγίου Γεωργίου:
«Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής
και των πτωχών υπερασπιστής,
ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος,
τροπαιοφόρε, μεγαλομάρτυς Γεώργιε,
πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ
σωθήναι τα ψυχάς ημών».
και των πτωχών υπερασπιστής,
ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος,
τροπαιοφόρε, μεγαλομάρτυς Γεώργιε,
πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ
σωθήναι τα ψυχάς ημών».
Ευαγγελία Χ.Λιάπη
[1] Άγγελος Κυρίου ελευθέρωσε τον Άγιο και θεράπευσε τα τραύματα του. Αποτέλεσμα πάνω από 1000 στρατιώτες πίστεψαν στον Ιησού Χριστό και με πρωτοστάτες τους Πρωτολέοντα και Ανατόλιο ομολόγησαν την πίστη τους και θανατώθηκαν από το Διοκλητιανό.
[2] Αντί όμως να πεθάνει και να καεί από τον ασβέστη ο Άγιος, τον βρήκαν να είναι όρθιος και να προσεύχεται.
[4] Θανατώθηκε μαζί με τους υπηρέτες της που ομολόγησαν κι αυτοί την πίστη τους. Η μνήμη των υπηρετών της Αλεξάνδρας Απολλώ, Ισαακίου και Κορδάτου τιμάται στις 21 Απριλίου.
