Ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο αγροκτήμα Μητροπόλις

Ο ναϊσκος της Κοιμήσεως της Θεοτόκου βρίσκεται μέσα στο «αγρόκτημα[1] Μητρόπολις» εκτάσεως 2400 στεμμάτων,το οποίο ευρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή του Λιβαδοχωρίου.

Στα βυζαντινά χρόνια στην περιοχή  υπήρχε μοναστήρι αφιερωμένο στον  Απόστολο  Παύλο[2] και για αυτό και το κτήμα το αποκαλούσαν αγιοπαυλίτικο.

Ο ναός της Θεοτόκου ως εξάρτημα του μοναστηριού του Αγίου Παύλου δημιουργήθηκε στα 1207 όταν η μητρόπολη Λήμνου μετακινήθηκε από το Κότσινα στη συγκεκριμένη περιοχή.

Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, υπήρξε ένας από τους δωρητές του παλιού μοναστηριού καθώς χάρισε στην Μητρόπολη κτήματα που διέθετε ο ίδιος στην περιοχή[3].

Στο ναϊσκο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου υπάρχει παλαιά κτητορική επιγραφή του παλαιού αγιοπαυλίτικου μοναστηριού η οποία σύμφωνα με τον Conze που την αντέγραψε «ΟΚΟΔΟΜΗΘΗ. . . CΤΦΠς» φέρει την ημερομηνία 1078.

Σύμφωνα με το Louis Lacroix[4] (1848) «έως το δέκατο έβδομο αιώνα ο επίσκοπος του νησιού κατοικούσε στο μοναστήρι του Αγίου Παύλου κοντά στo χωριό Λιβαδοχώρι».

Στο «αγρόκτημα Μητρόπολις» υπάρχουν ερείπια κτισμάτων τα οποία αποτελούσαν εξαρτήματά[5] του παλιού μοναστηριού.

Το 1904 ο ναός ανακαινίσθει εκ βάθρων με δωρεά του αιγυπτιώτη Γεώργιο Σαρρή ενώ το 1907 ο ναός απέκτησε και σήμαντρο.

Σημαντική εικόνα του ναού είναι η εικόνα της Θεοτόκου βρεφοκρατούσας η οποία κρατεί στην αγκαλιά της το μονογενή της.Η εικόνα φέρει αργυρό κάλυμμα.

Ο ναίσκος[6] της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του «αγροκτήματος Μητρόπολις» είναι ένας από τους σημαντικότερους ναούς της Λήμνου κι αποτελεί πνευματική γέφυρα με το παρελθόν της Λήμνου.

Ευαγγελία Χ.Λιάπη

[1] Στα χρόνια της τουρκοκρατίας το κτήμα αποκαλείται Κοινόν Υποστατικόν ή Κοινοτικό Αγρόκτημα Μητρόπολις.Λειτουργούσε με προνόμια αυτοδιαχείρησης κι είχε την ευθύνη για την ίδρυση ναών και σχολείων στο νησί.Τη διοίκηση του είχε η Κεντρική  Επιτροπή της Ορθοδόξου Χριστιανικής Κοινότητας η οποία μετά την απελευθέρωση της νήσου Λήμνου μετονομάστηκε σε Παλλημνιακή Επιτροπή.

[2] Ιδρυτής του μοναστηριού ήταν  ο Παύλος ο Ξηροποταμινός, ο οποίος ίδρυσε και τη μονή Ξηροποτάμου του Αγίου Όρους και Αγίου Παύλου..Ο σημαντικότερος θησαυρός της αγιορείτικης μονής του Αγίου παύλου είναι τα Τίμια Δώρα των Μάγων χαρακτηριστικό της δύναμης της μονής.

[3] Η Λήμνος ήταν αυτοκρατορική κτήση κι ο αυτοκράτορας διέθετε μεγάλες εκτάσεις στο νησί.

[4] Ο Louis Lacroix αναφέρει: « Au dix septieme siecle l'eveque de l'ile residait au monastere de saint Paul pres du bourg de Livadochorio»

[5] Στα 1462 ο Δεσπότης της Λήμνου Δημήτριος Παλαιολόγος με χρυσόβουλο του διατάζει τους μοναχούς της μονής του Αγίου Παύλου να κλείσουν ένα «καπηλείον» που λειτουργούσαν

 [6] Η φωτογραφία του ναού είναι του Δημητρίου Ζερβού.

H Αγία Βαρβάρα

Η Αγία Βαρβάρα γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Βιθυνίας γύρω στα 270. Πατέρας της ήταν ο Διόσκορος,άρχοντας της Ηλιουπόλεως.Η Αγία κι αθληφόρος Βαρβάρα μαρτύρησε σε νεαρή ηλικία στα χρόνια του Μαξιμιανού γύρω στα 290[1].

Η Αγία Βαρβάρα ήταν  μοναχοκόρη  και διέθετε μια σπάνια και εντυπωσιακή ομορφιά.Ο πατέρας της για να την προφυλάξει έφτιαξε ένα ψηλό πύργο και την έκλεισε εκεί μαζί με τις υπηρέτριες της για να την διακονούν.

Πότε και πως ασπάστηκε το χριστιανισμό η Αγία δεν γνωρίζουμε.Ο Άγιος Συμεών ο Μεταφραστής αναφέρει: «Εν αυτώ, λέγει, τω πύργω, η του Παρακλήτου χάρις των αφανών οφθαλμών αφανώς αψαμένη, φωτί τε θεογνωσίας εφώτισε και τον αψευδή Θεόν γνώριμον αυτή παραδόξως κατέστησε».

Όταν ο πατέρας της ανακάλυψε ότι η Αγία Βαρβάρα ήταν χριστιανή την κυνήγησε για να την θανατώσει.Η Αγία βρήκε καταφύγιο στον Αντιλίβανο.Εκεί κατέφυγε μέσα σε μια σπηλιά.Ένας βοσκός που έβοσκε τα πρόβατα του στην περιοχή όμως την πρόδωσε στον πατέρα της.

Η παράδοση αναφέρει ότι τα πρόβατα αμέσως μεταμορφώθηκαν σε κανθάρους.

Στη συνέχεια ο Διόσκορος πήρε την κόρη του Αγία Βαρβάρα και την οδήγησε μπροστά στον ηγεμόνα για να την τιμωρήσει. Όταν ο Διόσκορος είδε ότι η κόρη του δεν απαρνιόταν τον Ιησού τη θανάτωσε με το ξίφος του,με τα ίδια του τα χέρια.Ταυτόχρονα όμως ένας κεραυνός έκαψε τον άσπλαχνο πατέρα.

«Ξίφει πατήρ θύσας σε μάρτυς Βαρβάρα

υπήρξεν άλλος Αβραάμ διαβόλου».

Ήταν 4 Δεκεμβρίου και μαζί με την Αγία απεκεφαλίσθει κι Αγία Ιουλιανή.

Όπως αναφέρει ο συναξαριστής η Αγία Βαρβάρα προστατεύει και προφυλάσσει από λοιμώδης ασθένειες «όθεν λοιμικών νοσημάτων λώβην αφανίζουσαι,πάσι τοις πιστοίς παρέχουσιν ιάματα».

Παλαιότερα για να τιμήσουν την Αγία έφτιαχναν κολλυβόζουμο και το μοίραζαν.

Επειδή η Αγία Βαρβάρα σηματοδοτεί και το κρύο που εμφανίζεται στις αρχές του Δεκέμβρη συνήθιζαν να λένε: «Η Αγία Βαρβάρα βαρβαρώνει, ο Άι Σάββας σαβανώνει κι ο Άι Νικόλας παραχώνει» ή «Αγιά Βαρβάρα μίλησε και Σάββας απεκρίθη, ο Άι Νικόλας έφτασε με χιόνια φορτωμένος».

Ευαγγελία Χ.Λιάπη

---

[1] Σύμφωνα με τον Άγιο Δαμασκηνό και τον Συμεών τον Μεταφραστή η Αγία Βαρβάρα μαρτύρησε ανάμεσα στα έτη (286-305) στην Ηλιούπολη.

Ο Απόστολος Φίλιππος

Ο Απόστολος Φίλιππος καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Το όνομά του σημαίνει τον φίλο των ίππων και ήταν ή Έλληνας ή εξελληνισμένος Ιουδαίος. Σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Ιωάννη «Τη επαύριον ηθέλησεν ο Ιησούς εξελθείν εις την Γαλιλαίαν και ευρίσκει Φίλιππον και λέγει αυτώ ακολούθει μοι» (Ίωάν. α', 44).

Μετά  την Ανάσταση του Ιησού κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Μικρά Ασία, μαζί με τον Βαρθολομαίο και την αδελφή του Μαριάμνη.

Συνελήφθει από τους Ρωμαίους και βρήκε μαρτυρικό θάνατο κοντά στην αρχαία Ιεράπολη το σημερινό Παμούκαλε  της νοτιοδυτικής Τουρκίας.Οι Ρωμαίοι τον κρέμασαν ανάποδα αλυσοδεμένο από τους αστραγάλους του πάνω σε ένα δένδρο.

Την ώρα που ο Απόστολος Φίλιππος παρέδιδε τη ψυχή του έγινε μεγάλος σεισμός και εξαφανίστηκε ο ρωμαίος ανθύπατος, καταστράφηκε ένας ειδωλολατρικός ναός και χάθηκαν περί τους επτά χιλιάδες.Οι κάτοικοι της Ιεράπολης με θαυματουργικό τρόπο έγιναν χριστιανοί.

Ο Άγιος Βαρθολομαίος(Ναθαναήλ) και  η αδελφή του Φιλίππου Μαριάμνη έθαψαν με τιμές το ιερό λείψανο του αγίου Φιλίππου στην Ιεράπολη κοντά στον τόπο του μαρτυρίου και  τοποθέτησαν επίσκοπο της Ιεράπολης τον Στάχυ, έναν πρώην τυφλό τον οποίο είχε θεραπεύσει ο Άγιος Φίλιππος.

Ο Απόστολος Φίλιππος μαρτύρησε το 80 μ.Χ. σε ηλικία 85 ετών.Αργότερα γύρω από τον τάφο του Αποστόλου δημιουργήθηκε μοναστηριακό συγκρότημα και έγινε ένα μεγάλο προσκύνημα για τους Βυζαντινούς.

To καλοκαίρι του 2011 ο Ιταλός αρχαιολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου Λέτσε του Σαλέντο Φραντσέσκο Ντ'Αντρια έφερε στο φως τον τάφο του Αποστόλου Φιλίππου στα ερείπια ενός βυζαντινού ναού του 5^ου αιώνα σε απόσταση μόλις σαράντα μέτρων από το λόφο του μαρτυρίου.

Στα 1500 το λείψανο του Αγίου μεταφέρθηκε στη Ρώμη όπου χτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός των Αγίων Αποστόλων Φιλίππου και Ιακώβου ενώ η τιμία κάρα του μετά από περιπέτειες μεταφέρθηκε στην Κύπρο και φυλάσεται στην Ιερά Μονή του Σταυρού στο Όμοδος .

Η μνήμη του Αγίου Φιλίππου του Αποστόλου τιμάται στις 14 Νοεμβρίου.

Ευαγγελία Χ.Λιάπη

Η σύναξη των Αρχαγγέλων

Η εκκλησία μας στις 8 Νοεμβρίου εορτάζει τη σύναξη των  Αρχιστρατηγών Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών Ασωμάτων και ουρανίων ταγμάτων[1]. Εορτάζεται δηλαδή η σύναξη των Αγγέλων υπό την καθοδήγηση του αρχάγγελου Μιχαήλ ως αντίσταση των ουρανίων σωμάτων κατά της αποστασίας του Εωσφόρου.
Η εκκλησιαστική ορθόδοξη παράδοση αγαπάει ιδιαίτερα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ.Αμέτρητες οι παρεμβάσεις κι οι ευεργεσίες του στην ανθρωπότητα.
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ παρουσιάζεται πάντοτε «λαμπροφορών και απαστράπτων». 
Ο ανώνυμος συναξαριστής απευθυνόμενος στον Αρχιστράτηγο Μιχαήλ θα σημειώσει πως δεν μπορεί να βρει για χάρη του κάποιο άυλο άσμα για να τον ευχαριστήσει: «Εβουλόμην σοι Μιχαήλ άσμα πρέπον, άσαι πρεπόντως,αλλ' άυλον ουκ έχω».Σύμφωνα με τον Πρόκλο Κωνσταντινουπόλεως, Μιχαήλ θα πει «Δύναμις Θεού»  ενώ Γαβριήλ σημαίνει «άνθρωπος Θεού». 
Την παραμονή της εορτής των Αρχαγγέλων οι πιστοί προσπαθούν να μην αφήσουν έξω από το σπίτι κάποιο προσωπικό τους αντικείμενο «ίνα μη ιδών αυτά ο αρχιστράτηγος Μιχαήλ, ενθυμηθεί αυτούς και αναλάβει εκ της ζωής». 
Σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση  η παρουσία του Αρχιστρατήγου καθώς και τα σημάδια του συνδέονται με δυσοίωνα γεγονότα ενώ η παρουσία του Γαβριήλ ευαγγελίζεται ευχάριστα γεγονότα.

Ευαγγελία Χ.Λιάπη

---

[1] Πρόκειται για τη σύναξη των εννέα ταγμάτων Χερουβίμ, Σεραφίμ ,Θρόνων, Κυριοτήτων, Δυνάμεων, Εξουσιών, Αρχών, Αρχαγγέλων και Αγγέλων.

Άγιος Γεώργιος ο Μεθυστής

Στις 3 Νοεμβρίου η εκκλησία μας εορτάζει την ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Γεωργίου στη Λύδδα της Παλαιστίνης όπου για το σκοπό αυτό είχε δημιουργηθεί μεγαλοπρεπής ναός.
Η λαϊκή παράδοση όμως αποκαλεί την εορτή αυτή του Αγίου Γεωργίου, του Μεθυστή.Αποκαλούν τον Άγιο Γεώργιο Μεθυστή γιατί πιστεύεται ότι ο Άγιος την ημέρα αυτή επισκέπτεται  κι ευλογεί το κρασί της νέας εσοδείας.
Όλη νύχτα επισκέπτεται τα σπίτια κι ευλογεί το νέο  κρασί.Στις 3 Νοεμβρίου συνηθίζεται να ανοίγονται τα βαρέλια και να δοκιμάζεται το κρασί της νέας εσοδείας.Οι πιστοί προσεύχονται στον Άγιο Γιώργη τη μέρα αυτή  λέγοντας του:
«-Άγιε μου Γιώργη, μεθυστή
βλόγησε τη σοδειά μου,
φάε και πιες και σίμωσε
και φύλα τα παιδιά μου.
-Μα γω κρασί δεν έπινα.
Εγώ το κοινωνούσα.
Και εδά μεθώ και χαίρομαι
κι’ όλο θα το βλογούσα,
αρκεί να μου το τάξετε
σε τούτη δω τη σχόλη,
πως κάθε χρόνο θα ‘ρχεστε
να μου το φέρνετ’ όλοι».
Ευαγγελία Χ.Λιάπη

Άγιος Νεκτάριος Καμίνια

Μέσα σε μια κατάφυτη με πεύκα περιοχή, στην περιοχή Πινακωτά των Καμινίων υπάρχει ένα πολύ όμορφο εξωκλήσι αφιερωμένο στον Άγιο Νεκτάριο τον επίσκοπο Πενταπόλεως.

Το εξωκλήσι οικοδομήθηκε το 1977 από τον Ευάγγελο Καραγιαννάκη για να αποδώσει ευχαριστίες στον Άγιο Νεκτάριο για την θαυματουργική ίαση του παιδί του.

Ο ναϊσκος είναι λευκός ενώ γαλάζιο χρώμα σκιαγραφεί το ιερό και το περίγραμμα του.

Το εξωκλήσι έχει δίρριχτη στέγη καλυμμένη με κεραμίδια και διαθέτει πρόναο  και σήμαντρο.

Το σήμαντρο είναι τοποθετημένο πάνω από την εξώθυρα του πρόναου.

Το τέμπλο του ναού είναι ξύλινο.Οι εικόνες του τέμπλου είναι του 1978 και είναι:Η Θεοτόκος, ο Ιησούς Χριστός, ο Άγιος Νεκτάριος, η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου και η Άγια Ελένη με τον Άγιο Κωνσταντίνο.

Στο ναϊσκο υπάρχει ξύλινο αναλόγιο.

Ο Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος του μικρού αυτού ναίσκου είναι πολύ θαυματουργός και σπεύδει να εισακούσει τις προσευχές όσων τον επικαλούνται.

Ευαγγελία Χ.Λιάπη

Ο Άγιος Σώζων

Ο Άγιος Σώζων καταγόταν από την Λυκαονία, μια περιοχή της Καππαδοκίας που βρίσκεται  στα σύνορα με την Κιλικία.

Στα 288 σύμφωνα με τον ανώνυμο συναξαριστή[1] του ενώ ο Άγιος ήταν ακόμα μικρό παιδί εργαζόταν ως βοσκός προβάτων.

Μια μέρα είδε μια θεοφάνεια και αφού εγκατέλειψε τα πρόβατα του κατέβηκε στην Πομπηούπολη της Κιλικίας.

Στην Πομπηούπολη ο Άγιος επισκέφτηκε έναν ειδωλολατρικό ναό κι όταν είδε ένα χρυσό άγαλμα, θύμωσε τόσο πολύ για την πλάνη των ανθρώπων που αποφάσισε να κόψει  το δεξί χέρι του ειδώλου.

Αυτό το πούλησε στη συνέχεια σε έναν αργυραμοιβό και τα χρήματα που έλαβε τα μοίρασε στους φτωχούς.

Αργότερα επειδή είδε να συκοφαντούνται αδίκως για την ενέργεια του αθώοι εμφανίστηκε μπροστά στον ηγεμόνα της περιοχής Μαξιμιανό και παραδέχτηκε την πράξη του.

Ο ηγεμόνας τον καταδίκασε σε θάνατο.Αρχικά έξυσαν το σώμα του με σιδερένιες λεπίδες και στη συνέχεια του φόρεσαν σιδερένια υποδήματα με καρφιά και τον ανάγκασαν να περπατήσει.Το αίμα που χύθηκε από το κορμί του ήταν τόσο πολύ που έβαψε την γύρω περιοχή.

Στη συνέχεια συνέθρυψαν το κορμί  του κι ο Άγιος παρέδωσε το πνεύμα του.Οι δήμιοι του όμως δεν ησύχασαν άναψαν μεγάλη φωτιά για να κατακαύσουν όσα μέλη του σώματος του είχαν απομείνει.

Τότε συνέβει κάτι παράδοξο, ξαφνικά ενώ είχε καλοκαιρία άνοιξαν οι ουρανοί και ξέσπασε μια σφοδρή καταιγίδα με χαλάζι την οποία συνόδευαν αστραπές και βροντές.

Οι δήμιοι του Αγίου διεσκορπίστηκαν.Πιστοί χριστιανοί που ακολουθούσαν τον Άγιο κατάφεραν και συνέλεξαν τα άγια λείψανα[2] του Οσιομάρτυρα Σώζοντα και τα ενταφίασαν.

Η εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του στις 7 Σεπτεμβρίου.Ο Άγιος Σώζων ή Σώζος όπως τον αποκαλούν οι Λήμνιοι  είναι ο πολιούχος Άγιος της Λήμνου.

Ευαγγελία Χ.Λιάπη

---

[1] Το συναξάρι του Αγίου Σώζοντα γράφτηκε από την αρχή στα ελληνικά  κι αρχίζει με τη φράση:"Μαξιμιανού της Κιλικίας...".

[2] Τα άγια λείψανα του Αγίου Σώζοντα έλαμπαν τη νύχτα με ένα λαμπρό και παράδοξο φως.

Τα εξωκλήσια της ΝΑ Λήμνου

Στις 12 Αυγούστου του 2013 στον Άγιο Σώζο Λήμνου πραγματοποιήθηκε εκδήλωση που διοργάνωσε ο "Σύλλογος Φυσίνης" με θέμα  "Τα εξωκλήσια της ΝΑ Λήμνου" παρουσία του Σεβασμιωτάτου Επισκόπου Λήμνου & Αγίου Ευστρατίου,  Υπέρτιμου και Έξαρχου Παντός Αιγαίου Πελάγους Ιεροθεου. 

Την εκδήλωση συντόνισε και παρουσίασε ο Αντώνης Καραγιάννης, πρόεδρος του συλλόγου της Φυσίνης. 

Στην εκδήλωση η  κ. Ευαγγελία Λιάπη μίλησε για τα πενήντα επτά εξωκλήσια των χωριών Καμινίων, Αγιάς  Σοφιάς, Φυσίνης και Σκανδάλης,τον τόπο,τον χρόνο,τη δομή,τις ιερές εικόνες,τους αγιογράφους,το κουλμπάνι,τα έθιμα αλλά και τις ιδαιτερότητες του κάθε εξωκλησιού ξεχωριστά.Έψαλλαν  και τραγούδησαν ο ιερέας Γεώργιος Βότσης και ο ιεροψάλτης της Ιεράς Μητροπόλεως Λήμνου & Αγίου Ευστρατίου κ. Δημήτριος Μπρατσιώτης. 

Θα  θέλαμε να ευχαριστήσουμε μέσα από την καρδιά μας όλο αυτό τον κόσμο που ήρθε από κάθε άκρη της Λήμνου για να παρακολουθήσει την εκδήλωση για "τα εξωκλήσια της ΝΑ Λήμνου".

Του Αγίου Ιωάννη του Αποκεφαλιστή ή του Παροξυσμού (29 Αυγούστου)

Ο Άγιος Ιωάννης είναι ένας «νηστησμάρχης» Άγιος. Στις 29 Αυγούστου εορτάζεται ο αποκεφαλισμός του Αγίου και η ημέρα αυτή, είναι ημέρα αυστηρής νηστείας. 
Τα παλαιότερα χρόνια πίστευαν ότι τη μέρα αυτή δεν θα έπρεπε να καταναλώσουν τροφή που να έχει σκούρο χρώμα όπως τα μαύρα σύκα, τα κόκκινα σταφύλια, γιατί είχαν βαφτεί με το αίμα του Αγίου.

Στη Λήμνο πίστευαν πως από την ημέρα που ο Άγιος αποκεφαλίστηκε οι άνθρωποι άρχισαν να αποκτούν όταν νοσούν πυρετό, θέρμη όπως το αποκαλούσαν.
Πριν από τον αποκεφαλισμό του Αγίου δεν υπήρχε πυρετός, θέρμη, παροξυσμός. Για το λόγο αυτό αποκαλούσαν την ημέρα αυτή «του παροξυσμού».

Λήμνιοι από τα Σβέρδια είχαν αναφέρει στο λαογράφο Γεώργιο Μέγα, όταν τους επισκέφτηκε, για να καταγράψει τα έθιμα της Λήμνου, απεσταλμένος από την Ακαδημία Αθηνών: « από τότε που αποκεφάλισαν τον Αγιογιάνν’, απέ τότε έπεσεν η θέρμη στον κόσμο, ταράχκιν του κιφάλ’ τ’ κ’ έπισι ταραχή, συνερίγ, παραξ’σμός. Γι’ αυτό τα’ Αγιογιάνν’ τα’ Παραξ’σμού είναι για τα θέρμες. Κείνος που θερμαίνεται πάει στον Αγιογιάνν’ λάδ’, κερί, λίβανο και θυμιάζ’».

Για να θεραπευτεί ο ασθένης έπρεπε να προσφέρει στον Άγιο λάδι, κερί και θυμίαμα και να αφήσει σε κάποιο κλαδί κυρίως λυγαριάς μια τρίχα της κεφαλής του ασθενούς ή ένα κουρελάκι από κάποιο ένδυμα του.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Αποκεφαλιστής έχει πολύ μεγάλη παρρησία προς τον Κύριο και οι προσευχές μας προς τον Άγιο γρήγορα εισακούονται.

Ευαγγελία Χ.Λιάπη

Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς & Δαμιανός οι Ρωμαίοι

Πρώτη Ιουλίου λίθοισιν  Ανάργυροι ήθλουν.

Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς[1] κι ο Δαμιανός γεννήθηκαν στη Ρώμη και ήταν αδέλφια.

Έζησαν κατά τον 3ο αιώνα στα χρόνια που αυτοκράτορας του ρωμαϊκού κράτους ήταν ο Καρίνος.

Σπούδασαν ιατρική κι  εξάσκησαν το επάγγελμα τους προσφέροντας αφιλοκερδώς[2] τις υπηρεσίες τους στον κόσμο. Για αυτό το λόγο κι η εκκλησία τους αποκαλεί Αναργύρους(=άνευ-αργυρίων, χρημάτων).

Τις υπηρεσίες τους οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός τις προσέφεραν τόσο στους ανθρώπους όσο και στα ζώα[3].

Επειδή η φήμη τους ως ιαματικοί γιατροί είχε εξαπλωθεί παντού οι άλλοι γιατροί της εποχής τους τους φθόνησαν και τους κατηγόρησαν στον αυτοκράτορα Καρίνο ότι χρησιμοποιούν τη μαγική τέχνη για να θεραπεύουν τους ασθενείς τους.

Οι Άγιοι παρουσιάστηκαν σιδηροδέσμιοι μπροστά στον αυτοκράτορα κι ενώ εκείνος τους απειλούσε ξαφνικά ο αυτοκράτορας στραβολαίμιασε κατά τρόπο που η κεφαλή του να είναι στραμμένη προς τα πίσω.

Οι Άγιοι προσευχήθηκαν στο Θεό κι ο αυτοκράτορας αμέσως θεραπεύτηκε.

Μετά από αυτό το γεγονός ο αυτοκράτορας διέταξε οι άγιοι Ανάργυροι να αφεθούν ελεύθεροι.

Ο κακός όμως συνέχισε να τους φθονεί.Έτσι τύφλωσε από ζήλεια, φθόνο και υπερηφάνεια το δάσκαλό[4] τους στην Ιατρική και αφού στους προσκάλεσε στο βουνό για να τους δείξει κάποια θεραπευτικά βότανα τους σκότωσε με λιθοβολισμό.

Οι Ρωμαίοι Ανάργυροι  Κοσμάς και Δαμιανός μαρτύρησαν το 284 στη Ρώμη. Η μνήμη τους εορτάζεται την 1^η Ιουλίου.

Στη Λήμνο τιμούνται και εορτάζονται κυρίως οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός, οι υιοί της Θεοδότης.Θεράποντες ιατροί κι αυτοί και πολύ θαυματουργοί.

Οι  Άγιοι   Ανάργυροι οι οποίοι κατάγονται από την Ασία πέθαναν ειρηνικά και ενταφιάσθησαν σε ένα τόπο που αποκαλείται Φερεμά.

Η μνήμη τους τιμάται την 1^η Νοεμβρίου.

Ευαγγελία Χ.Λιάπη

---

[1] Σύμφωνα με τη ρωμαϊκή παράδοση καταγράφεται και το όνομα Κόσιμο.

[2] Δωρεάν έλαβαν και δωρεάν έδιναν» τη θεραπεία σε σωματικές και ψυχικές ασθένειες, μηδέν άλλο πράγμα γήινον λαμβάνοντες αναφέρει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.
ει μή μόνον μισθόν της Ιατρείας ζητούντες το να πιστεύωσιν εις τον Χριστόν οι ιατρευόμενοι

[3] Μετήρχοντο λοιπόν την ιατρικήν τέχνην, ανθρώποις και κτήνεσι τάς ιάσεις παρέχοντες.

[4] Ένα διδάσκαλον κακόγνωμον και φθονερόν όπως σημειώνει ο Άγιος Νικόδημος.