Η Οσία Πελαγία η Τηνία

Η Οσία Πελαγία της οποίας το κοσμικό όνομα ήταν Λουκία ήταν κόρη του παπα-Νικηφόρου Νεγρεπόντη. Γεννήθηκε στο χωριό Κάμπο της Τήνου το 1752. Σε ηλικία 15 ετών αφού προηγουμένως η Λουκία είχε χάσει τον πατέρα της εκάρει μοναχή με το όνομα Πελαγία. Η ζωή της ήταν όλο προσευχή κι άσκηση. Για μαξιλάρι της η Οσία Πελαγία είχε μια πέτρα. «Αμέμτπως εβίωσας εν εγκράτεια πολλή και πόνοις ασκήσεως και εν αγάπη θερμή, Πελαγία Θεόληπτε».

Στις 23 Ιουλίου του 1822  η Οσία Πελαγία η οποία  τότε ήταν 73 ετών, είδε στον ύπνο της για Τρίτη συνεχή φορά τη Θεοτόκο να της ζητάει να φέρει στο φως την εικόνα της που ήταν θαμμένη εδώ και πολλά χρόνια στο κτήμα του Αντώνη Δοξαρά και να της ζητάει να τη στεγάσει.

Η Οσία Πελαγία ενημερώνει το πρωί το μητροπολίτη Τήνου Γαβριήλ και ξεκινάνε οι εργασίες της ανασκαφής[1]. Οι ανασκαφές στο κτήμα του Δοξαρά ξεκινάνε το Σεπτέμβριο του 1822. Ο χρόνος περνάει αλλά  η εικόνα δεν φανερώνεται. Δυσπιστία παντού εξαπλώνεται. Η Οσία Πελαγία προσεύχεται και η Θεοτόκος της φανερώνει το σημείο που η εικόνα είναι θαμμένη. Έτσι στις 30 Ιανουαρίου 1823 η αξίνα του Δημητρίου Βλάσση έφερε στο φως το θαυματουργό εικόνισμα της Παναγίας. Πρώτα τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και στη συνέχεια τη Γλυκιά Θεοτόκο. Καθώς η αξίνα είχε χτυπήσει, είχε χωρίσει κάθετα την εικόνα στα δυο. Η Θαυματουργή Εικόνα είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου.

Η Οσία Πελαγία εκοιμήθει στις 28 Απριλίου 1834 μ.Χ. και ενταφιάστει στο ναό των Ταξιαρχών του μοναστηριού. Με Συνοδική Πατριαρχική Πράξη του 1970 ορίστηκε η μνήμη της να τιμάται στις 23 Ιουλίου την ημέρα δηλαδή που η Οσία Πελαγία είδε σε όραμα της τη Θεοτόκο.Η τιμία κάρα της Οσίας Πελαγίας φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Κεχροβουνίου της Τήνου.

Ευαγγελία Χ.Λιάπη

---

[1] Αρχικά η σύζυγος του Αντώνη Δοξαρά καθώς ο ίδιος έλειπε στην Κωνσταντινούπολη είχε δισταγμούς αλλά γρήγορα και με θαυμαστό τρόπο οι δισταγμοί απομακρύνθηκαν.

Η «Λευκή Παναγιά» των Καμινίων

Ο ενοριακός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου των Καμινίων ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων το 1850 ενώ τα θυρανοίξια του ναού έγιναν στις 15 Αυγούστου του 1852 από τον τότε μητροπολίτη Λήμνου Δανιήλ.Μια ξεχωριστή, μοναδική για το κάλλος της και πολύ θαυματουργική εικόνα του ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι η εικόνα της «Λευκής Παναγιάς». Πρόκειται για την εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, έργο ανωνύμου αγιογράφου από κάποιο εργαστήρι των Ιεροσολύμων. 

Η εικόνα φέρει την ημερομηνία  1897 και ως τόπος κατασκευής της έχει τη σημείωση  Ιερουσαλήμ. Η εικόνα είναι αφιέρωμα ενός από τους Χατζήδες (προσκυνητές) των Καμινίων, του Ε. Ν. Κομνηνέλη. Στα 1897 αρκετοί Καμινιώτες επισκέφτηκαν τα Ιεροσόλυμα και βαπτίστηκαν στον Ιορδάνη ποταμό πραγματοποιώντας ένα τάμα ζωής.Στην ιδιαίτερη αγιογραφία της Κοιμήσεως δεσπόζει η μορφή της Θεοτόκου η οποία είναι ενδεδυμένη με λευκά υπέρλαμπρα ενδύματα ως νύφη.Η Θεοτόκος σύμφωνα με τον ανώνυμο αγιογράφο φέρει το «ένδυμα της αφθαρσίας» καθώς το λευκό συμβολίζει την αγνότητα και την καθαρότητα της ψυχής. Η λευκή Παναγιά των Καμινίων είναι η Νύμφη η Ανύμφευτος κι αποτελεί απεικόνιση του θεολογικού ζητήματος που είχε θέσει στα  1854 ο Πάπας Πίος Θ' όταν με το αποστολικό διάταγμα γνωστό ως Ineffabilis Deus, καθόρισε την Άμωμο Σύλληψη.Σύμφωνα  με το δόγμα της Άμωμης Συλλήψεως η Θεοτόκος διατηρήθηκε από τον Θεό άμωμη από την κηλίδα του προπατορικού αμαρτήματος κατά την σύλληψή της. Αποτέλεσμα πολλά αγιογραφικά εργαστήρια ακόμα και Ορθόδοξα να απεικονίζουν την Θεοτόκο λευκοντυμένη, αφού το λευκό είναι το χρώμα της αγνότητας και υποδηλώνει την Άμωμο Σύλληψη. Στην πολυπρόσωπη εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου δύο είναι τα πρόσωπα που ξεχωρίζουν. Ο Χριστός που με το ηγεμονικό Του παράστημα κρατεί την ψυχή της Παναγίας Μητέρας Του ως βρέφος και το λευκοντυμένο χρυσοποίκιλτο σκήνωμα της Παναγίας στη νεκρική κλίνη.Στην κεφαλή και στα πόδια του νεκρικού κρεβατιού είναι μαζεμένοι θλιμμένοι οι απόστολοι.

Η εικόνα της Παναγιάς  είναι ιδιαίτερη και πολύ θαυματουργή σε όσους με αγνή τη καρδία επικαλούνται τις πρεσβείες της Θεοτόκου.

Ευαγγεία Χ.Λιάπη