Ονομάστηκε έτσι από το βουνό Κάκαβο[1] στο οποίο βρίσκεται. Πρόκειται στην ουσία για μια άσκεπη εκκλησία, η οποία είναι χτισμένη μέσα σε μια σπηλιά.
Δε είναι ακριβώς σπηλιά αλλά μια εσοχή που σχηματίζουν τα βράχια.
Κάτω από το βραχώδες αυτό μπαλκόνι ασκητές[2] ήδη από τα 1305 επέλεξαν το τόπο του Κάκαβου για να ασκητέψουν και να δοξολογήσουν την Παναγία.
Για το λόγο αυτό έχτισαν το ναΐσκο για να λειτουργούν οι ερημίτες μοναχοί που ασκήτευαν στις γύρω σπηλιές του βουνού.
Κάποτε οι μοναχοί πέθαναν καινούργιοι ασκητές δεν ήρθαν και ο τελευταίος που έμεινε αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Λήμνο και να πάει στο Άγιο Όρος να ασκητέψει.
Πριν φύγει για το όρος βρήκε ένα Λημνιό από την οικογένεια Μουμτζή από το Κοντιά που’ χε τη μάντρα του εκεί κοντά και του εμπιστεύτηκε την εικόνα της Παναγίας το «Ρόδον το αμάραντον» λέγοντας του ότι πρέπει κάθε Λαμπροτρίτη να ανεβάζει την εικόνα στο ναό για να τη λειτουργούν.
Έπειτα ο ασκητής μπήκε στη θάλασσα άνοιξε το ράσο του το οποίο έγινε βάρκα και έφυγε για το όρος.To μετόχι της Παναγίας της Κακαβιώτισσας βρίσκεται κοντά στο ερειπωμένο πια οικισμό Ζεματά ή Ζυματά του Kοντιά και κοντά στο χωριό Θάνος στο οποίο ανήκει και το προσκύνημα.
Δε είναι ακριβώς σπηλιά αλλά μια εσοχή που σχηματίζουν τα βράχια.
Κάτω από το βραχώδες αυτό μπαλκόνι ασκητές[2] ήδη από τα 1305 επέλεξαν το τόπο του Κάκαβου για να ασκητέψουν και να δοξολογήσουν την Παναγία.
Για το λόγο αυτό έχτισαν το ναΐσκο για να λειτουργούν οι ερημίτες μοναχοί που ασκήτευαν στις γύρω σπηλιές του βουνού.
Κάποτε οι μοναχοί πέθαναν καινούργιοι ασκητές δεν ήρθαν και ο τελευταίος που έμεινε αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Λήμνο και να πάει στο Άγιο Όρος να ασκητέψει.
Πριν φύγει για το όρος βρήκε ένα Λημνιό από την οικογένεια Μουμτζή από το Κοντιά που’ χε τη μάντρα του εκεί κοντά και του εμπιστεύτηκε την εικόνα της Παναγίας το «Ρόδον το αμάραντον» λέγοντας του ότι πρέπει κάθε Λαμπροτρίτη να ανεβάζει την εικόνα στο ναό για να τη λειτουργούν.
Έπειτα ο ασκητής μπήκε στη θάλασσα άνοιξε το ράσο του το οποίο έγινε βάρκα και έφυγε για το όρος.To μετόχι της Παναγίας της Κακαβιώτισσας βρίσκεται κοντά στο ερειπωμένο πια οικισμό Ζεματά ή Ζυματά του Kοντιά και κοντά στο χωριό Θάνος στο οποίο ανήκει και το προσκύνημα.
Πρόκειται προφανώς για ένα από τα πολλά μετόχια του νησιού, που είναι γνωστό ήδη από το 1305, έτος που περιήλθε στην ιδιοκτησία της μονής Μεγίστης Λαύρας[3], όταν μοναχοί από τον Άγιο Ευστράτιο που ανήκαν στη μονή, εγκαταστάθηκαν στο εξωκκλήσι για να προστατευθούν από τις επιδρομές Τούρκων.
Εντυπωσιακή είναι η θέση του ναΐσκου που βρίσκεται μέσα σε δυσπρόσιτη σπηλιά, στις παρυφές του βουνού.
Η σπηλιά βρίσκεται σε ιδανική θέση για ερημίτες μοναχούς.
Ακόμα και σήμερα σε μια διπλανή μικρή σπηλιά συναντάμε ίχνη ανθρώπων που πηγαίνουν στη σπηλιά για να απομονωθούν και να προσευχηθούν. Υπάρχουν κονσέρβες, πνευματικά χριστιανικά βιβλία και στρωσίδια.
Το ξωκλήσι λειτουργεί και εορτάζει κάθε Λαμπροτρίτη όπου και οι κάτοχοι της εικόνας την ανεβάζουν στο ναό για να λειτουργηθεί. Εντυπωσιακή είναι η θέση του ναΐσκου που βρίσκεται μέσα σε δυσπρόσιτη σπηλιά, στις παρυφές του βουνού.
Η σπηλιά βρίσκεται σε ιδανική θέση για ερημίτες μοναχούς.
Ακόμα και σήμερα σε μια διπλανή μικρή σπηλιά συναντάμε ίχνη ανθρώπων που πηγαίνουν στη σπηλιά για να απομονωθούν και να προσευχηθούν. Υπάρχουν κονσέρβες, πνευματικά χριστιανικά βιβλία και στρωσίδια.
Ευαγγελία Χ.Λιάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου