Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

Κοίμηση της Θεοτόκου Καμίνια

H εκκλησία βρίσκεται στο κέντρο του χωριού.
Αρχικά στην τοποθεσία αυτή υπήρχε ένα μικρό εκκλησάκι αφιερωμένο στην Παναγία.
Ο ναίσκος είχε δημιουργηθεί ύστερα από όνειρο.
Κάτοικος  του χωριού είχε δει στον ύπνο μια μαυροφορεμένη γυναίκα που τον προέτρεπε να σκάψει στο συγκεκριμένο σημείο.
Μόλις ξημέρωσε πήγε εκεί και κάτω από μια πέτρα βρήκε την εικόνα της Παναγίας.
Για να στεγάσει την εικόνα έφτιαξε ένα μικρό ξωκλήσι.
Η  σημερινή εκκλησία που είναι αφιερωμένη στην κοίμηση της Παναγίας χτίστηκε το 1850-1852 αφού είχε κατεδαφιστεί ο παλαιότερος ναός που υπήρχε στην ίδια τοποθεσία.
Τα θυρονάξια κι εγκαίνια  του νέου ναού έγιναν στις 15 Αυγούστου του 1852 από το μητροπολίτη Λήμνου Δανιήλ.
Η εκκλησία χτίστηκε με προσωπική εργασία όλων των ανδρών του χωριού και με δωρεές των ξενιτεμένων Καμιωτών.
 Οι αγιογραφίες στο τέμπλο είναι του λαϊκού ζωγράφου  Γρηγόρη Παπάμαλη τις οποίες ο καλλιτέχνης φιλοτέχνησε το 1922.
 Χαρακτηριστική είναι η γλυκύτητα των μορφών των Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ και το ύφος της αγιογράφησης, στις πλαϊνές θύρες του ναού.
Εντυπωσιακή επίσης είναι και η εικόνα του Αγίου Νικολάου ο οποίος εμφανίζεται μελαμψός.
 Η λαϊκή φιλοσοφία ήθελε τον Άγιο να είναι συνέχεια σε αποστολές διάσωσης στη θάλασσα και έτσι από την αλμύρα και τον ήλιο το χρώμα του να είναι υπερβολικά ηλιοκαμένο.
 Το καμπαναριό του ναού είναι έργο του λιθοξόου Κωνσταντή Αταλιώτη από τη Φυσίνη και κατασκευάστηκε γύρω στα 1902 στην αριστερή πρόσοψη του ναού.
Πίσω από το ιερό του ναού υπάρχει πηγάδι με αγίασμα.
Οι ιδιοκτήτες του σπιτιού είδαν σε όνειρο μια μαυροφορεμένη γυναίκα που τους υπέδειξε να σκάψουν για να βρουν νερό όπως και έγινε.
Σε πολύ δύσκολες χρονιές όταν  στέρεψαν όλα τα πηγάδια στο χωριό ήταν το μοναδικό από το οποίο μπορούσαν και αντλούσαν νερό.
Εκτός όμως από την κεντρική εκκλησία της Παναγιάς που χτίστηκε ύστερα από όνειρο και την εύρεση της εικόνας, πολλά από τα παλιά ξωκλήσια του χωριού συνδέονται με αντίστοιχα συμβουλευτικά όνειρα και την ανεύρεση εικόνων.
 Σε αυτόν όμως που του φανερωνόταν δεν θα έπρεπε να το φανερώσει σε κανένα αλλά να πάει μόνος του να τη βρει.
Σε αντίθετη περίπτωση αντί για εικόνα έβρισκαν στη θέση που τους είχε φανερωθεί στάχτη.
Το πιθανότερο είναι κατά την περίοδο της Εικονομαχίας να είχαν κρύψει οι ιδιοκτήτες των τις εικόνες και με το πέραμα των χρόνων αλλά και αιώνων τις πιο πολλές φορές να ήθελαν οι εικόνες να λειτουργηθούν και για το λόγω αυτό με θαυμαστό τρόπο να φανερωνόντουσαν στους πιστούς.
 Υπάρχει επίσης η περίπτωση οι κρυμμένες αυτές εικόνες να ανήκαν σε μετόχια ή μοναστήρια και κατά την περίοδο της εικονομαχίας οι μοναχοί να τις έκρυψαν για να τις διασώσουν.
Κάποιες εικόνες πιθανόν να ήταν και στην κατοχή Τούρκων οι οποίοι ήταν κρυπτοχριστιανοί και από φόβο κάποια στιγμή να τις έκρυψαν.
Οι Τούρκοι και ιδιαίτερα οι Τουρκάλες ευλαβούνταν πολύ την Παναγία και τον Άγιο Γεώργιο.

Ευαγγελία Χ.Λιάπη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου