Εξωκλήσια

Τα παλαιότερα χρόνια, σχεδόν η κάθε οικογένεια είχε ένα ξωκλήσι, το οποίο «ντεβόταν» δηλαδή φρόντιζε με περίσσια αγάπη και το λειτουργούσε τουλάχιστον μια φορά το χρόνο.

Πίστευαν πως κάθε φορά που πραγματοποιούσαν μια λειτουργία Άγγελος Κυρίου κατέβαινε στη γη και συμμετείχε στη θεία λειτουργία και δοξολογία.
Μετά το τέλος της λειτουργίας ο ΄Αγγελος Κυρίου παρέμενε εκεί, δίπλα στην Αγία Τράπεζα μέχρι την επόμενη θεία λειτουργία, όταν θα ερχόταν άλλος Άγγελος για να τον αντικαταστήσει.
Φρόντιζαν ώστε όσο πιο συχνά μπορούσαν να  λειτουργούν τα ξωκλήσια ώστε  να μην κρατάνε τον Άγγελο Κυρίου δέσμιο του ναού και να μπορεί να επιστρέψει στον ουρανό και να δοξολογεί τον Κύριο.

Η οικογένεια που είχε τα κτήματα της κοντά σε ένα ξωκλήσι το λειτουργούσε τουλάχιστον μια φορά το χρόνο.
Καλούσαν φίλους και γνωστούς,ειδοποιούσαν το παπά και τον ψάλτη, έσφαζαν ένα πρόβατο και το έβραζαν , έκαναν ρυζόγαλο ή κουρκούτα και μετά το τέλος της «λειτουργιάς» φίλευαν τον κόσμο.

Τη λειτουργία την θεωρούσαν πολύ μεγάλο καλό και ευλογία μεγάλη για την οικογένεια τους και το βιός τους.
Ευαγγελία Χ.Λιάπη