Η Αγία Άννη κι ο Σουλτάνος της Λήμνου

Σύμφωνα με την παράδοση κάποτε τη Λήμνο διοικούσε ένας καλοκάγαθος σουλτάνος.Αυτός δεν μπορούσε ν’ αποκτήσει παιδί.Για το λόγο αυτό ήταν πολύ στεναχωρημένος.

Στη Λήμνο υπήρχαν πολλά αγιορείτικα μετόχια και για το λόγο αυτό οι πιστοί Λημνιοί συχνά επισκέπτονταν το Άγιο Όρος.Από τους Λημνιούς λοιπόν ο σουλτάνος έμαθε πως στο Άγιο Όρος, στη   σκήτη της Αγίας Άννης πήγαιναν πιστοί οι οποίοι ήταν άτεκνοι και προσεύχονταν ώστε η  Αγία να τους βοηθήσει να τεκνοποιήσουν.

Ο σουλτάνος όταν πληροφορήθηκε για τα θαύματα της Αγίας δεν μπορούσε να το βγάλει από το νου του και συνεχώς το σκεπτόταν.Έτσι σκέφτηκε να  ζητήσει τη βοήθεια της Αγίας προκειμένου κι αυτός να αποκτήσει διάδοχο.

Προσευχήθηκε λοιπόν στην Αγία Άννη και με Λημνιούς που θα επισκέπτονταν το Άγιο Όρος  έστειλε δώρα  στη σκήτη της Αγίας.

Τους ζήτησε μόνο σαν επιστρέψουν στη Λήμνο να του φέρουν λαδάκι κι αγίασμα.

Οι Λημνιοί βρέθηκαν σε δίλημμα.Πως να εμπιστευτούν έναν αλλόθρησκο και μάλιστα να του δώσουν αγίασμα και λάδι.

Πέταξαν λοιπόν τα δώρα και όχι μόνο δεν του έφεραν τίποτα αλλά φρόντισαν σαν έφτασαν στο νησί,να εξαφανιστούν.

Ο σουλτάνος στεναχωρήθηκε πολύ αλλά επειδή πίστευε και επιθυμούσε διακαώς να αποκτήσει διάδοχο βρήκε άλλους Λημνιούς που θα επισκέπτονταν το Άγιο όρος και τους διέταξε αυτή τη φορά,  να του φέρουν αγίασμα και λάδι.Αλλοιώς απείλησε ότι  αν δεν υπάκουαν στη διαταγή του όχι μόνο να μην ξαναπατήσουν στο νησί αλλά θα το πλήρωναν κι οι συγγενείς τους..

Οι Λημνιοί πήγαν στη σκήτη και εξομολογήθηκαν το γεγονός στους μοναχούς.Τότε οι μοναχοί της Σκήτης αποφάσισαν  επειδή ο σουλτάνος δεν ήταν χριστιανός αντί για αγιασμό να του στείλουν πόσιμο νερό και αντί για λάδι από τη καντήλα της Αγίας να του στείλουν κοινό λάδι.

Όμως το θαύμα  έγινε.Η Αγία Άννα χάρη στην πίστη και την επιμονή του σουλτάνου, τον βοήθησε κι έτσι απέκτησε ένα υγιέστατο παιδί.

Ο σουλτάνος από ευγνωμοσύνη δώρησε στη σκήτη της Αγίας Άννης ένα ολόχρυσο κανδήλι, διακοσμημένο από πολύτιμους λίθους το οποίο υπάρχει μέχρι σήμερα στη σκήτη κι αποτελεί απόδειξη πως η αληθινή πίστη κι η απέραντη αγάπη προς το δημιουργό θαυματουργούν.
Ευαγγελία Χ.Λιάπη

Ο Άγιος Ονούφριος της Φυσίνης

Το ξωκλήσι βρίσκεται πολύ κοντά στο χωριό της Φυσίνης και είναι αφιερωμένο σε μια από τις μεγαλύτερες ασκητικές μορφές της Ορθοδοξίας,τον Άγιο Ονούφριο τον Αιγυπτιώτη, ο οποίος έζησε για περισσότερα από εβδομήντα χρόνια ως ερημίτης μέσα σε μια σπηλιά[1].

Πρόκειται για ένα πολύ παλιό ξωκλήσι το οποίο έχει αναπαλαιωθεί εκ βάθρων πολλές φορές.Πρόσφατα άλλαξαν τη στέγη του ναού.

Το ξωκλήσι του Αγίου Ονουφρίου είναι ιδαίτερα φροντισμένο και τα καντήλια του είναι σχεδόν πάντα αναμμένα χάρη στη μικρή απόσταση που απέχει από το χωριό.

Στο παλαιό γαλάζιο ξύλινο τέμπλο ξεχωρίζουν οι εικόνες της  Παναγίας,του Ιωάννη του Προδρόμου  και του Αγίου Ονουφρίου.

Η εικόνα της Θεοτόκου  είναι η Γλυκοφιλούσα.Παλαιά αχρονολόγητη κι ανυπόγραφη εικόνα, ξεχωρίζει για την ωραιότητα της Θεοτόκου με τους μεγάλους εντυπωσιακούς οφθαλμούς, τα μικρά σφικτά χείλη και τη χρωματική παλέτα του αγιογράφου.

Η εικόνα του Ιωάννη του Προδρόμου είναι μια παλαιά αχρονολόγητη κι ανυπόγραφη εικόνα,έργο διαφορετικού αγιογράφου από εκείνου που φιλοτέχνησε τη «Γλυκοφιλούσα».

Πρόκειται για μια εικόνα αυστηρή,μοναστηριακή.Ο αγιογράφος υπερτονίζει την ασκητική φυσιογνωμία του Ιωάννη του Προδρόμου.

Δίπλα στον Ιωάννη υπάρχει η εικόνα του Αγίου Ονουφρίου.Πρόκειται για μια νεότερη εικόνα του 1970.Η εικόνα είναι σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή δωρεά του Δημοσθένους Λουλάμη.Η γαλήνια μορφή του ασκητή κι η μακριά λευκή γενειάδα αποτελούν τα ξεχωριστά στοιχεία της αγιογραφίας.

 Ο Άγιος Ονούφριος θεωρείται προστάτης τόσο όσων κινδυνεύουν από θαλασσοταραχή, από κακό δικαστή αλλά και βασανίζονται από στεναχώριες. [2]

Ευαγγελία Χ.Λιάπη

---

[1] Τον Άγιο Ονούφριο βρήκε μέσα σε μια σπηλιά ο Άγιος Πανφούτιος.Ήταν σε προχωρημένη ηλικία, ωχρός, καταβεβλημένος, γυμνός με μια κατάλευκή γενειάδα η οποία έφθανε μέχρι το πάτωμα.Ο Άγιος Ονούφριος τον ενημέρωσε πως ο Θεός τον έστειλε για να τον ενταφιάσει.Ο Άγιος Πανφούτιος αναφέρει ότι λιοντάρια έσκαψαν για τον τάφο του Αγίου Ονουφρίου.

[2] «Καὶ ὅστις εὑρεθῆ εἰς κίνδυνον θαλάσσης ἢ εἰς θυμὸν δικαστοῦ ἢ εἰς ἄλλην τινὰ στενοχωρίαν, καὶ Σὲ ἐπικαλεσθῇ λέγων· Παντοδύναμε Κύριε, διὰ πρεσβειῶν τοῦ δούλου σου Ὀνουφρίου ἐλέησόν με, παρακαλῶ τὴν βασιλείαν Σου, καθὼς μοῦ ἔταξες ἐπάκουσον  τῆς δεήσεως αὐτοῦ. Κύριε εἰς χεῖρας Σου παρατίθημι τὸ πνεῦμά μου».